Misterium Baranka
„Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata¹”, całe zło świata. BARANEK to JEZUS Ubogi i Ukrzyżowany, który w swojej Bożej miłości ofiarowuje się nam, żebrząc o naszą miłość. Taka jest miłość Boga, miłość Jezusa zjednoczonego z Ojcem, miłość zwyciężająca śmierć mocą Zmartwychwstania, niezwyciężona miłość, która sprawia, że powstaje On z martwych.
Przez swój Krzyż i Zmartwychwstanie, Jezus, Baranek Boży, odnosi dzisiaj, w naszych czasach, zwycięstwo nad śmiertelną nienawiścią, jaką ludzie żywią do Boga i ludzi, swych „braci”.
„W swoim ciele… w swojej osobie Jezus zabił nienawiść²”. On daje nam swój Pokój, Pokój Chrystusa Zmartwychwstałego, który sprawia, że na świat wylewają się żywe wody Ducha i czuła miłość Ojca.
Życie wspólne
Małe Siostry Baranka, jako osoby konsekrowane w sercu Kościoła, aby żyć według Ewangelii naszego Pana Jezusa Chrystusa zgromadziły się, by w braterskiej jednomyślności „mieć jednego ducha i jedno serce skierowane ku Bogu³”.
Kontemplacja
„Nade wszystko miłując Boga³!” i „siedząc u stóp Pana⁴” z Marią zachowujemy w naszych sercach Słowo Boże, tę żywą Wodę, którą czerpiemy z Serca Jezusa przebitego na krzyżu, w codziennej Eucharystii, w Adoracji eucharystycznej oraz w uroczystych liturgiach sprawowanych dniem i nocą. W tym życiu kontemplacyjnym odsłania się przed nami misterium Baranka.
Misja
Będąc świadkami misterium Baranka, małe siostry Baranka, jak ubodzy, żebrzący i modlący się pielgrzymi, idą w ślad za świętym Dominikiem i świętym Franciszkiem, na spotkanie z najuboższymi tego świata, aby każdy człowiek, bogaty i ubogi, otrzymał Światło Ewangelii Jezusa, Baranka Bożego, objawiające miłość Ojca do ludzi.
Posłani przez Kościół, by iść w ślad za Barankiem „jak owce⁵” do wszystkich, w samym sercu świata, wędrując,
„zranione, nigdy nie przestaniemy kochać”
(dewiza Wspólnoty).