Żebracy w sercu Kościoła
„Wysławiam Cię Ojcze, że objawiłeś te rzeczy maluczkim¹…”

Nowa gałąź, wyrastająca z pnia Zakonu Kaznodziejskiego

Wspólnota Baranka została założona we Francji przez małą siostrę Marie. 17 grudnia 1981r. biskup Chartres, ks. Michel Kuehn, oficjalnie potwierdził jej powstanie, a 6 lutego 1983 r. została ona przyjęta w diecezji Perpignan przez księdza arcybiskupa Jean’a Chabbert’a, biskupa Perpignan. 16 lipca 1983r. ojciec Vincent de Couesnongle, ówczesny generał Zakonu Kaznodziejskiego uznał, że Wspólnota jest « nową gałęzią wyrastającą z pnia Zakonu Kaznodziejskiego ».

Wspólnota gromadzi dziś ponad sto siedemdziesiąt małych sióstr i około czterdziestu małych braci. Mają oni ten sam charyzmat wyrażony w « Postanowieniu Życia » i tą samą liturgię, często sprawowaną wspólnie. Ich życie domowe jest jednak całkowicie oddzielne.

Od 1996r. kardynał Christoph Schönborn OP, arcybiskup Wiednia w Austrii, jest biskupem odpowiedzialnym za Wspólnotę.

Kiedy wybrany został papież Franciszek

W 1994 roku, ks. biskup Jorge Mario Bergoglio przyjął nas – małych braci i siostry w swojej diecezji, abyśmy mogli założyć w niej nasze małe fraternie. Tak oto przez około dwadzieścia lat byliśmy pośród owiec z jego trzody. On naprawdę znał te swoje owce po imieniu, bo już na drugi dzień po wyborze na papieża wezwał do siebie, wraz z kard. Christoph’em Schönbornem, wszystkich małych braci i małe siostry Baranka, którzy znajdowali się wtedy w Rzymie. Z radością dzielimy się z wami zachętą i ojcowską troską, jaką nam wówczas okazał:

„Dziękuję za to, co robicie w Kościele. Jan Paweł II i papież Benedykt z naciskiem powtarzali, że bardziej niż nauczycieli potrzeba nam świadków. Wy macie wielką zdolność składania świadectwa. Jest to czysta łaska. Zachowajcie ją. Świadectwo waszego życia poprzez modlitwę, liturgię, proszenie o codzienny chleb, auto-stop, jest świadectwem ubóstwa i radości. Za to was ludzie kochają i ja również chcę wam za to bardzo podziękować”.

(papież Franciszek, 15 marca 2013r.)

Następnie rozmawialiśmy z papieżem i rozmowa ta zapisała się w naszych sercach „córek i synów Kościoła”. Dziś nadal w nich rozbrzmiewa, jako coraz bardziej naglące wezwanie do tego, by żyć według Ewangelii… „w radości Ewangelii”!

Niech błogosławieństwo papieża ogarnie was wszystkich, każdego z was…

_______________
¹ zob. Mt 11, 25

Scroll to Top